της Βάσως Βεγίρη
Η ασφάλιση σκαφών ιδιωτών είναι ένα αντικείμενο με το οποίο ασχολείται η μεγάλη πλειοψηφία των ασφαλιστικών εταιρειών, δεδομένου ότι υπάρχει και νομικά η υποχρέωση της ασφάλισης αστικής ευθύνης έναντι τρίτων και επιβαινόντων, τόσο για τα μηχανοκίνητα μήκους άνω των 7 μ., όσο και για τα μη μηχανοκίνητα. Τα ασφάλιστρα των ιδιωτικών σκαφών αφενός ακολουθούν λόγω του ανταγωνισμού πτωτική πορεία, αφετέρου εξ αρχής είναι ιδιαίτερα προσιτά.
Είναι πάντως αυτό ακριβώς το κομμάτι-είδος τουρισμού, όπως μας επισημάνθηκε τόσο απόbrokers, όσο και από ασφαλιστικές εταιρείες, που γνωρίζει αύξηση ζήτησης από τους τουρίστες και εν συνεχεία καταγράφει αύξηση ζήτησης συμβολαίων.
Όπως επισημαίνει σχετικά ο κ.Σπύρος Βαρθολομαίος, ιδιοκτήτης του πρακτορείου «Ionian Insurance & Partners» στην Κέρκυρα, που ασχολείται ευρέως με την ασφάλιση σκαφών, κυρίως από βρετανικές ασφαλιστικές, οι εταιρείες που έχουν τέτοια σκάφη και τα νοικιάζουν αυξάνονται συνεχώς, τουλάχιστον στην πλευρά της Δυτικής Ελλάδας και βγαίνουν συνεχώς νέα σκάφη στην αγορά. Οπότε εκ των πραγμάτων ένα καλό σκάφος, που πλέον κοστίζει 80, 100, 120, 150 χιλιάδες ευρώ κατά μέσο όριο, είναι ένα σημαντικό περιουσιακό στοιχείο και κατά 99% οι ιδιοκτήτες τους τα ασφαλίζουν, πόσο μάλλον όταν τα δίνουν ως bare boats. “Μια καλή ασφάλιση είναι πραγματικά συνέταιρος για έναν επιχειρηματία του κλάδου, ο οποίος έχει κάνει μια μεγάλη επένδυση, σκεφτείτε ότι οι εταιρείες συνήθως έχουν από τρία και πάνω σκάφη, είναι ένα μεγάλο περιουσιακό στοιχείο”, επισημαίνει ο κ.Βαρθολομαίος.
Παράλληλα, είναι πολλοί και οι ξένοι ιδιοκτήτες σκαφών στην Ελλάδα, καθώς η χώρα μας θεωρείται ιστιοπλοϊκός παράδεισος, οι οποίοι εκ των πραγμάτων μπαίνουν στη διαδικασία να ψάξουν να ασφαλιστούν τοπικά, γιατί θεωρούν εύλογα ότι ένας ασφαλιστής από την Ελλάδα θα μπορέσει καλύτερα να βοηθήσει σε μια ζημιά. Πολλοί εξ αυτών προτιμούν τις ξένες εταιρείες, γιατί τους προσφέρουν ένα συμβόλαιο στην αγγλική γλώσσα.
Το 99% των επαγγελματικών σκαφών, όπως πληροφορηθήκαμε, ασφαλίζονται με πλήρη κάλυψη (όχι μόνο για αστική ευθύνη), σε αντίθεση με τα ιδιωτικά σκάφη, όπου τα ποσοστά όσων ασφαλίζονται μόνο για αστική ευθύνη και όσων προτιμούν πιο πλήρη κάλυψη εκτιμώνται ότι είναι 50%-50%.
Στα ιδιωτικά σκάφη αντιθέτως, όπως μας ανέφερε ο κ.Παπαϊωάννου, υπάρχει τάση παροπλισμού των σκαφών τουλάχιστον για κάποιους μήνες του χρόνου προκειμένου να αποφεύγουν τα τεκμήρια και το φόρο πολυτελούς διαβίωσης. (σ.σ: Στα σκάφη, όπως και στα αυτοκίνητα, με βάση τη νομοθεσία δίδεται η δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να καταθέσουν τις «Άδειες Εκτέλεσης Πλόων» (κάτι σαν άδεια κυκλοφορίας του σκάφους) στις κατά τόπους Λιμενικές Αρχές,προκειμένου να γλιτώσουν από τα τεκμήρια και το Φόρο Πολυτελούς Διαβίωσης. Η συγκεκριμένη διαδικασία δεν έχει περιορισμούς, δηλαδή αν κάποιος θέλει να χρησιμοποιήσει το σκάφος του για έναν ή δύο μήνες μπορεί να μεταβεί στο Λιμεναρχείο να πραγματοποιήσει άρση της ακινησίας και μετά το τέλος του καλοκαιριού να καταθέσει και πάλι την «Άδεια Εκτέλεσης Πλόων».).
Κατά τον κ.Βαρθολομαίο, ο ασφαλιστής θα πρέπει να προσέχει να συνεργάζεται με εταιρεία που είναι εξειδικευμένη και ξέρει γιατί μιλάει και τι κάνει.
Γενικότερα, δε, όπως μας επισημάνθηκε, τα συμβόλαια των επαγγελματικών σκαφών απαιτούν εμπειρία για να ασχοληθεί κάποιος , διότι οι όροι είναι σύνθετοι. Τα περισσότερα συμβόλαια στηρίζονται στις ρήτρες του «Institute Yacht Clauses» (Ινστιτούτο για Ασφάλιση Σκαφών Αναψυχής), ουσιαστικά δηλαδή είναι γενικοί όροι, που δανείζονται σχεδόν όλοι οι ασφαλιστές και από εκεί και πέρα στις πρώτες σελίδες αφαιρούνται όροι από τους γενικούς, που σημαίνει ότι παρέχονται οι σχετικές καλύψεις.
